Betonakkoord

Het CEO-ontbijt waarbij onderwerp van gesprek het betonakkoord was, heeft in elk geval opgeleverd dat het akkoord er ook daadwerkelijk gaat komen. Of dat nu een CO2-besparing van een half of een heel miljoen ton gaat opleveren, moet nog even worden afgewacht. Als het goed is zullen we dat na de zomer weten.

Toch wekt een aantal zaken in dit verband verbazing. De rijksoverheid steekt fors geld in het energieakkoord dat bedoeld is om minder CO2 uit te stoten. Naar het betonakkoord, goed voor vermindering van de uitstoot van kooldioxide en voor vermindering van het gebruik van primaire grondstoffen, gaat geen cent.

CO2-arm beton
Op zich is dat nog te begrijpen als er dan voor de sector maar de zekerheid is dat overheidsopdrachtgevers in hun bestekken CO2-arm beton voorschrijven. Iets duurder, dat wel, maar goed voor de strijd tegen klimaatverandering. Die zekerheid is er echter geenszins, ondanks de verplichting voor overheden om duurzaam in te kopen.

Van marktzijde wekt weer een opmerking verbazing over het gelijke speelveld dat er zou moeten zijn. Voor zover het betrekking heeft op de afzetmogelijkheden en dito zekerheden, is het nog enigszins begrijpelijk. Gaat het over de onderlinge concurrentie, dan zou je als koploper juist moeten streven naar een ongelijk speelveld. Dat verbetert de concurrentiepositie.

Klimaatbeleid
Het gelijke speelveld mag, in welke betekenis dan ook gebruikt, echter nooit een excuus zijn voor een sector om op de handen te blijven zitten. Dat is zoiets als de gelukkig steeds schaarser wordende politicus die vindt dat Nederland nooit voorop moet lopen in het klimaatbeleid, omdat onze bijdrage aan de mondiale CO2-uitstoot uiterst gering is.

De ontbijtsessie is in die zin dan weer een uiterst belangrijke stap geweest in het proces om het betonakkoord definitief vorm te geven. Alle partijen hebben zich nu gecommitteerd om een goed eindresultaat te bereiken. Ze nemen nu nog even de tijd voor de uitwerking. Maar aan het commitment zullen we ze houden.

_{Bron: Cobouw}